wróć do Akademia Wróżek

Okres wakacyjny kojarzy nam się z odpoczynkiem, słońcem, plażą. Jest to czas relaksu i zabawy. W sierpniu na wakacje wybiera się cała Europa, gdyz jest on miesiącem tajemniczym, z którym wiąże się wiele legend i tradycji, mających swoje korzenie w czasach pogańskich. Sierpień jest też uważany za miesiąc spadających gwiazd, a momentem ich największego nasilenia jest połowa sierpnia, kilka dni po magicznej nocy San Lorenzo, czyli nocy Świętego Wawrzyńca.
Ale zacznijmy od początku, jednym z krajów europejskich, gdzie do dziś koltywuje się dawne tradycje to przede wszystkim Włochy. Włosi są narodem bardzo otwartym, towarzyskim lubiącym dobrą zabawę. Jarmarki pod otwartym niebem, święta poświęcone różnorodnym produktom spożywczym, religijne procesje, wyścigi konne, jednym słowem “feste i sagre” – odbywają się we Włoszech przez cały rok i jest ich bardzo dużo. Ale momentem najważniejszym, na który Włosi czekają cały rok jest Ferragosto i kilka dni, które go poprzedzają. Jest to tydzień magiczny dla każdego Włocha. Wszyscy świętują, wyjeżdżają za miasto, a duże miasta pustoszeją, w nadmorskich hotelach brakuje miejsc dla turystów, a na drogach tworzą się gigantyczne korki.
A wszystko to zaczyna sie od nocy z 10 na 11 sierpnia, nocy San Lorenzo, czyli nocy Świętego Wawrzyńca. Jest to noc marzeń i spadających gwiazd. Ludowa tradycja mówi, że to „płacze niebo”, albo że są to „łzy św. Wawrzyńca”, gdyż nasilenie tego zjawiska ma miejsce w okresie, w którym przypada wspomnienie tego świętego.
Ale kim był Wawrzyniec? - Wawrzyniec z Rzymu - Święty Wawrzyniec (Wawrzyniec to w wersji łacińskiej Laurentius – to znaczy laur, wawrzyn), był jednym z siedmiu diakonów Kościoła rzymskiego za czasów papieża Sykstusa II. Pomimo, że wiele osób sławiło jego bohaterską śmierć, z jego życia znamy bardzo mało faktów. Prawdopodobnie pochodził z Hiszpani z aragońskiego miasta Huesca, a jego rodzicami byli Orencjusz i Pacjencja. Po przybyciu do Rzymu został archidiakonem i zaufanym papieża Sykstusa II. Papież powierzył także św. Wawrzyńcowi administrację dóbr kościelnych oraz opiekę nad ubogimi Rzymu. Gdy podczas kolejnej fali prześladowania chrześcijan urzędnicy cesarscy zażądali od Wawrzyńca wydania wszystkich skarbów kościelnych, on odprawił ich z kwitkiem, a bogactwa rozdał biednym.
Tradycja mówi o jego męczeńskiej śmierci w Rzymie na ul. Tiburtina, prawdopodobnie bezpośrednio zwiazanej z męczeństwem papieża św. Sykstusa II, który zginął 6 sierpnia 258 r. wraz ze swoimi czterema diakonami. W sierpniu 258 roku cesarz Walerian aresztował rzymskiego diakona Wawrzyńca i nakazał poddawać go torturom, np. rozciągnąć go na żelaznych rozżarzonych do czerwoności rusztach, wolno podgrzewać i piec żywcem w ogniu. Niezwykłe okoliczności męczeństwa świętego Wawrzyńca sprawiły, że jego kult szybko się rozpowszechniał od schyłku starożytności i stał się jednym z najbardziej popularnych świętych. W Europie jego kult bardzo się rozwinął po zwycięstwie cesarza Ottona I nad Węgrami w dniu św. Wawrzyńca 955 r. Najcenniejsza relikwia – głowa świętego znajduje się w Watykanie, a jej część w katedrze w Dubrowniku.
 

Jasnowidz Amala