wróć do Akademia Wróżek

Jemioła jest rośliną pasożytniczą, egzystuje wrośnięta w drzewa liściaste lub iglaste, a jej liście są wiecznie zielone. Kwitnie na żółtozielono. Z kwiatu powstają owoce w postaci małych, białych, przezroczystych jagód. Ptactwo chętnie je zjada, roznosząc ich nasiona w trakcie lotu. Nasionka przyklejają się do kory drzew, zaczynają się przysysać do żywiciela. Jemiołą to ciekawa roślina rozsiewana przez ptaki - posłańców bogów i wiadomości. Rośnie na drzewach nie dotykając ziemi, porasta drzewa Europy, Azji, Australii, Afryki.
W świecie magii, etnografii od niepamiętnych czasów ma wiele znaczeń i darów dla ludzkości. Wiadomości o jemiole sięgają czasów Celtów. Druidzi krzew jemioły uważali za esencję życia. W świecie nosiła różne nazwy, jak np. złota gałąź, święte drzewo, drewno krzyża, miotła czarownic, ptasie ziele itd. W świecie magii ważne jest na jakim drzewie jemioła rośnie, bo od tego zależy jej moc.
Druidzi cenili jemiołę rosnącą na dębach. Święte dęby tworzyły święte gaje, wraz z porastającą ich świętą jemiołą. Druidzi uważali, że wszystko, co rosło na dębach, jest zesłane z nieba, jako znak, że drzewo to sobie wybrali bogowie, jako wyjątkowe z dużym darem mocy. Dąb dla Celtów był symbolem Słońca, a jagody jemioły były odzwierciedleniem Księżyca. Uważano, że bogini Ziemia wyrasta z drzewa Słońca. By mieć więcej świętej jemioły, Celtowie celowo ją szczepili na dębach.
Jemioła rosnąca na jarzębinie też miała specjalną moc ochronną oraz przewidywania. Z każdego drzewa jemioła przejmowała dodatkową moc. By jemioła nie straciła mocy, ale wręcz posiadła jej więcej, ścinano ją w specjalny sposób podczas szczególnej ceremonii. Nowicjusz ubrany w białe, nieskazitelnie czyste szaty, z bosymi stopami, rytualnie obmytymi w czystej wodzie, podczas nocy świętojańskiej lub też w szóstym dniu nowiu Księżyca ścinał ją nożem przypominającym sierp młodego Księżyca. Nóż miał być wykonany ze złota, bowiem utożsamiano to z mocą Słońca. Ścięcie miało nastąpić od jednego uderzenia sierpem, a ścięta jemioła nie miała prawa dotknąć ziemi, by nie stracić niczego ze swojej mocy. Młodzieńcy znosili ją z drzew lub rzucali na rozpostarte czyste białe płótna, trzymane w dłoniach uczestników rytuału.
Jemioła posiada moc ochrony, miłości, powodzenia w łowach, płodności, zdrowia, jest stosowana w egzorcyzmach, na dostatek i szczęście, przynosi dobry bezpieczny sen, stosowana przeciw uderzeniom pioruna, pożarom, nieszczęściom, jak również, jako lek, który wszystko ulecza. Poświęcona jemioła miała zapewnić szczęście w nadchodzącym nowym roku, czyli błogosławieństwo i przychylność bogów na nadchodzący nowy czas. Różdżki, czyli małe gałązki jemioły, noszono wokół szyi, a następnie wieszano nad wejściem do domu, gdyż przynosiły szczęście.
Ze Skandynawii pochodzi tradycja całowania się pod jemiołą. Pod jej gałązkami całowali się wrogowie na zawarcie pokoju po wszystkie czasy. Jeśli pocałujesz się z ukochana osobą pod jemioła, to miłość stanie się trwała. Spalanie jemioły wypędza zło. Wierzono, że jeżeli na szyi założy się wianuszek z tej rośliny, to można stać się niewidzialnym. Położona gałązka przy wejściu do sypialni lub w łóżku gwarantuje spokojny sen, a nawet w nim mogą objawić się ważne przekazy.
Jemioła noszona przez kobiety, pomaga im zajść w ciążę. Chętnie noszono pierścienie wykonane z drewna jemiołowego w celu oddalenia chorób. W trakcie polowania myśliwi nosząc przy sobie gałązkę świętej jemioły, zawsze mieli trofeum. Do kołysek dziecięcych wkładano jemiołę, w celu chronienia dzieci od złych mocy, czarownic, by nie odmieniały ich potomstwa. Na miotle z jemioły latała Frigg bogini nordycka, małżonka Odyna. Frigg to bogini małżeństwa, opiekunka rodzin. Jemioła ma wiele zastosowań w magii i lecznictwie, gdyż jest to roślina wiecznie zielona, czyli trwała, posiadająca moc przetrwania oraz wielką siłę w wielu tajemnicach świata magii.

Wróżka Renata